Pedagogika Marii Montessori. Jak wyglądało jej życie?
Kategorie:

Pedagogika Marii Montessori. Jak wyglądało jej życie?

Avatar
Opublikowane przez Norlandia

Maria Montessori przyszła na świat 31 sierpnia 1870 roku. Urodziła się we Włoszech, w Chiaravalle. W 2010 roku, według oficjalnych statystyk, miejscowość ta liczyła niewiele ponad 15 000 mieszkańców. Położona jest ona w rejonie Marche, w prowincji Ankona. 


W tym samym roku, 1870, następuje formalne zjednoczenie Włoch. Sytuacja ekonomiczna kraju a także panujące wówczas reformy socjalne, na tle innych europejskich krajów, pozostawały nierozwinięte. Analfabetów było od groma. Maria nie miała rodzeństwa, była jedynaczką pochodzącą z klasy średniej. Jej ojciec był mocno utwierdzonym w swoich przekonaniach konserwatystą. Z kolei matka Marii, dla odmiany, popierała liberalizm w nowoczesnym wydaniu. Kobieta wspierała córkę, na każdym etapie jej życia, zarówno w pracy jak również na studiach. Rodzina Montessori angażowała się w sprawy społeczne, służąc pomocą tym, którzy tej pomocy potrzebowali. Mając 12 lat, Maria uświadamia sobie, że jej powołaniem jest medycyna. Był jeden, całkiem nie mały problem a mianowicie, o karierze lekarza, Włoszki w tamtych czasach, mogły sobie, co najwyżej, pomarzyć. Prawo do studiowania tego kierunku, zostało im wówczas odebrane. Mimo to, za sprawą domniemanej, niepotwierdzonej interwencji ówczesnego papieża, Maria rozpoczyna studia medyczne i w 1896 roku zostaje pierwszą kobietą we Włoszech z dyplomem lekarskim. Pracę naukową poświęca dzieciom zmagającym się z upośledzeniem umysłowym. Marię oburza to, że w szpitalach psychiatrycznych dla dorosłych, przebywają również dzieci. Zdaje sobie sprawę z tego, że należy coś zrobić, aby dzieci te odzyskały zatraconą chęć do życia. W 1898 roku, Maria Montessori zostaje mamą. Kobieta rodzi syna o imieniu Mario, który jest owocem jej związku z Giuseppe Montesano. Niestety, rodzina mężczyzny sprzeciwia się tej miłości, jednocześnie sprzeciwiając się małżeńskim planom zakochanych. Maria musi oddać dziecko rodzinie zastępczej, ponieważ nie może wyjść za mąż za jego ojca. Ten żal, prawdopodobnie sprawił, że kobieta całkowicie poświęciła się pracy z dziećmi. Stało się to jej życiową misją. Dopiero, gdy Mario skończył 15 lat, między nim a jego matką, ostatecznie doszło do pojednania. 


Maria, wiedząc już, że chce pomagać upośledzonym dzieciom, studiuje prace dwóch Francuzów. Pierwszy z nich to Jean Itard. W XVIII wieku prowadził on badania nad głuchymi dziećmi. Drugi to Eduardo Seguin. Najpierw wykształcił się on na nauczyciela, by potem zostać… lekarzem. To właśnie ten człowiek poświęcił swoje życie pracy nad dziećmi z upośledzeniem umysłowym. Obydwaj panowie są autorami specjalnie opracowanych materiałów praktycznych, które służą pobudzaniu dzieci do działania. W niedługim czasie, w Rzymie, zostaje otwarty instytut dla dzieci upośledzonych umysłowo, na czele którego, staje nikt inny, jak Maria Montessori. Kobieta ma więc możliwość zastosowania w praktyce, metod Itarda oraz Seguina. Efekty jej działalności, jako szefowej wspomnianego instytutu zachęcają Marię do kontynuowania pracy, także z dziećmi zdrowymi. W 1907 roku Maria kończy studia antropologiczne i zostaje dyrektorem przedszkola, które mieści się w rzymskiej prowincji San Lorenzo. To właśnie tam kobieta ma sposobność do pracy z dziećmi zdrowymi. Przedszkole nosi nazwę Casa dei Bambini i mieści się w dzielnicy o bardzo dużym wskaźniku przestępczości. Nie przeszkadza to jednak w robieniu pozytywnych, wartościowych rzeczy. Do placówki w tamtym czasie uczęszcza 60 dzieci. Ich przedział wiekowy wynosił 3 – 6 lat. Maria Montessori stworzyła środowisko, w którym nawet najbardziej nadpobudliwe, głośne i trudne do opanowania dzieci, stawały się niemalże oazami ciszy i spokoju. 
Casa dei Bambini szybko zyskuje rozgłos. Jego siła jest tak duża, że o istnieniu tego fenomenalnego, zdaniem wielu, przedszkola, dowiadują się ludzie w różnych zakątkach świata. Maria kształci więc nauczycieli w wielu różnych krajach. Szkoły Montessori, od nazwiska założycielki, powstały nie tylko w samych Włoszech, ale także, m in w Holandii, Belgii, Wielkiej Brytanii, Hiszpanii a nawet dotarły one do Indii. Na skutek trudnej sytuacji politycznej w rodzinnym kraju, spowodowanej twardymi rządami Mussoliniego, Maria zmuszona jest opuścić Włochy. Kobieta przeprowadza się do Hiszpanii. W 1933 roku, wszystkie niemieckie szkoły Montessori, zostają zamknięte. W 1934 sytuacja powtarza się, tym razem we Włoszech. Wspomniany rok 1934 to także ostatni międzynarodowy kongres Montessori. Bierze w nim udział Jean Piaget, szwajcarski psycholog, twórca teorii rozwoju psychologicznego. Uczestnictwo w tym kongresie zaowocowało powołaniem do życia, szwajcarskiego związku Montessori. Jego idea była bliska pedagogice Marii. Oboje podkreślali ogromne znaczenie otoczenia, zwracając jednocześnie uwagę na różne etapy w rozwoju dzieci oraz wrażliwe fazy, w których to trakcie, są one szczególnie podatne na to, by zdobywać konkretną wiedzę. Jean Piaget był teoretykiem. Swój czas poświęcał na badania naukowe i rozważania stricte teoretyczne. Z kolei Maria była praktykiem. Interesowały ją bowiem zajęcia praktyczne. 


Rok 1936 to początek domowej wojny w Hiszpanii, która ponownie zmusza Marię do ucieczki. Dzięki wsparciu przyjaciół, kobieta dociera do Wielkiej Brytanii. Przed wybuchem II wojny światowej, osiada w Holandii. W 1939 roku Maria Montessori wraz z synem Mario, opuszcza Europę. Oboje udają się do Indii a celem tej podróży są odczyty oraz kursy. Tamten okres był czasem, kiedy Indie były kolonią angielską. W 1940 do wojny przystępują Włochy. Efektem tego jest internowanie wszystkich włoskich obywateli. Kobieta trafia do aresztu domowego a wśród osób internowanych, znalazł się jej syn, 42-letni wówczas Mario. Co prawda, w dniu 70. urodzin mamy, mężczyzna został wypuszczony, to jednak Maria została zmuszona, by pozostać w Indiach aż do zakończenia działań wojennych. 


Montessori zmarła w 1952 roku, przeżywszy 82 lata. Pierwsze lata po wojnie, spędziła na wyjazdach i odczytach. Odwiedzała różne części świata. Nawiązała kontakt m. in. ze Zygmuntem Freudem. Ostatnie lata swojego życia, kobieta spędziła w Holandii wraz ze swoją rodziną. 
Przeżywszy faszyzm, dwie wojny światowe, wojnę domową w Hiszpanii, które to wydarzenia boleśnie ją doświadczyły, Maria Montessori, utwierdziła się w przekonaniu, że pokój i wspólnotę należy budować od najmłodszych lat. Wielokrotnie nominowano ją do nagrody Nobla.

Elementy pedagogiki M. Montessori realizujemy w Przedszkolu i Żłobku House of Reggio w Warszawie które należy grupy Norlandia Przedszkola 🙂