Dogoterapia – terapia z psem, to bardzo popularna forma wspierania procesu leczenia, rehabilitacji i rozwoju dzieci. Obecność psa pobudza zmysły, uspokaja, pozwala na usprawnienie procesów ruchowych, intelektualnych i emocjonalnych, a przez to wzmacnia efektywność pracy pedagogów, psychologów i rehabilitantów.
Metoda ta wykorzystuje pozytywne oddziaływanie psa na człowieka i przynosi poprawę we wszystkich obszarach funkcjonowania człowieka. Interakcje pomiędzy małym pacjentem a psem pozwoliły na zastosowanie tej metody w rehabilitacji dzieci niepełnosprawnych, która wykorzystuje psy jako terapeutów i jest dostosowana do indywidualnych możliwości dzieci. Spokój, ciepło, pogoda oraz chęć pracy z człowiekiem to niezastąpione cechy psów, tak przydatne w rehabilitacji i leczeniu.
Wśród zajęć z psami można wyróżnić 3 główne obszary:
Zabawa z psem – czyli dogoterapia o charakterze zabawowym. Głównym celem jest tu dobra zabawa i sprawianie radości dzieciom. Zajęcia tego typu pozwalają przełamać lęki w kontaktach z otoczeniem, stymulują rozwój zmysłów i postrzegania, pozwalają oderwać się od otaczającej rzeczywistości. Czworonóg często ośmiela dzieci wycofane, nieśmiałe, a uspakaja i wycisza te nadmiernie pobudzone. Kontakt z psem daje poczucie bezpieczeństwa i pewności siebie, a poza tym uczy ufności wobec świata i przynależności do niego. Jest to również świetna okazja, by zwrócić uwagę na zasady bezpiecznego kontaktu z psem.
Edukacja z psem – dogoterapia o charakterze edukacyjnym, która ma na celu usprawnienie sfery intelektualnej i poznawczej dziecka. Pies staje się wyjątkową „pomocą naukową”, która motywuje do nauki oraz zwiększa możliwości przyswojenia wiedzy. Dziecko chętniej zapamiętuje treści, których bohaterem jest jego przyjaciel – pies. Kontakt z psem można wykorzystać do wspomagania nauki pisania i czytania, a także kształtowania i doskonalenia orientacji w schemacie własnego ciała i ciała psa.
Oprócz tego, terapia z psem wymusza na dziecku aktywność ruchową, wspomaga rozwój koordynacji, precyzji ruchów i umiejętności manipulowania. Przebywając z psem dziecko jest naturalne i szczere, przez co nie boi się okazywania uczuć, rozwija umiejętność odczuwania i wyrażania emocji. Wydając komendy, wzbogaca zasób wiedzy, a dodatkowo rozwija poczucie sprawczości i podnosi własną samoocenę. Opanowując czynności związanych z pielęgnacją psa, dzieci poznają, w jaki sposób należy dbać o niego, czego pies potrzebuje oraz w jaki sposób można zaspokoić jego potrzeby. Uczy dawania czegoś od siebie komuś innemu i bycia odpowiedzialnym za żywą istotę.
Ćwiczenia te nawet maluchom pomagają zrozumieć, że zwierzęta to żywe istoty, które wymagają opieki człowieka. Dzięki odgłosom towarzyszącym zabawom z psem poszerza się zasób reakcji głosowych oraz słownictwa biernego i czynnego, związanego ze zwierzęciem i otoczeniem. Dziecko uczy się i powtarza nowe słowa, które poznało w nowej dla siebie sytuacji. Najkorzystniejszą formą są zajęcia indywidualne lub w bardzo małych grupach. Wskazaniem do terapii z udziałem psa będzie niepełnosprawność intelektualna, fizyczna, autyzm, wszelkiego rodzaju dysfunkcje wzroku i słuchu ; pies jest też wielką pomocą w terapii dzieci nadpobudliwych lub nieśmiałych, dzieci po traumatycznych przejściach.
Zajęcia z dogoterapii nie wiążą się z wykonywaniem żmudnych ćwiczeń. Terapeutą jest pies-przyjaciel, chętny do zabaw, przytulania. Dzięki interakcji ze zwierzęciem, „ukryciu” ćwiczeń rehabilitacyjnych w formie zabawy, dziecko nieświadomie pracuje.
Terapia z psem – są to zajęcia cykliczne, ukierunkowane na konkretny, zaplanowany cel rehabilitacyjny, do których układana jest metodyka w porozumieniu z rehabilitantem lub lekarzem prowadzącym. Charakteryzuje się indywidualnym podejściem do każdego uczestnika, jego możliwości i potrzeb.
Przeciwwskazaniem do kontaktu z psem jest sytuacja, gdy dziecko ma: alergię na sierść psa, otwarte rany, poważne choroby skóry czy pasożyty.
Psy, biorące udział w dogoterapii, są starannie wyselekcjonowane i specjalnie wyszkolone. Ich opiekunowie, psi terapeuci, również mają za sobą szkolenia, dające wiedzę do wykonywania tego zawodu. Nie ma rasy psów szczególnie nadającej się do terapii. O przydatności decydują zawsze cechy osobnicze oraz umiejętności przewodnika, ale psy powinny spełniać pewne warunki. Muszą być odpowiednio przeszkolone, łagodne, zdrowe, czyste, bezpieczne, tolerancyjne, pewne siebie, posłuszne; powinny lubić pieszczoty i chętnie współpracować.
Materiał przygotowany przez Przedszkole Norlandia Kęty z Oddziałami Integracyjnymi.
Dziękujemy!